-
1 subrigo
(surrigo и surgo), rēxī, rēctum, ere [ sub + rego ]1) поднимать ( mucronem L)2) выпрямлять ( lumbos Pl)3) настораживать ( aures V)4) подниматься, вставать (е lectulo C; sellā и de sellāC); вставать с постели ( ante lucem C)s. humo O — подняться с землиs. ad dicendum C — подняться, чтобы начать речьs. adaetherias auras или ad lumina vitae V — появиться на светnon recordor, unde cecĭderim, sed unde surrexerim C — я вспоминаю не откуда упал, а откуда поднялся, т. е. стараюсь помнить о своих успехах и забыть о неудачахs. in altum Cld — подняться из низов, возвыситьсяs. alicui C — вставать перед кем-л.s. ab aliquo Aug — расстаться с кем-л.5)а) подниматься, вздыматьсяsurgens a puppi ventus V — поднимающийся с кормы (т. е. попутный) ветерб) порываться, устремляться ( animi juvenum ad magna surgentes Pt)6) подниматься войной, двинуться7) всходить (luna surgit V; astra ignea surgunt V)surgente die L — с наступлением дня, с рассветом8) расти10) возникать ( surgentia bella V) -
2 fama
fāma, ae, f. [for, fa-ri], = phêmê, the talk of the multitude, like rumor, either as relating or as judging (v. rumor; cf. also: nomen, gloria, laudatio; clamor, plausus; honos, dignitas, honestas, laus, etc.).I.That which people say or tell, the common talk, a report, rumor, saying, tradition (freq. and class.; plur. very rare); absol., or with a statement of the subject-matter annexed with de, or as an object-clause; rarely with gen.a.Absol.:b.hascine propter res maledicas famas ferunt?
Plaut. Trin. 1, 2, 149: a Brundisio nulla adhuc fama venerat, Cic. Att. 9, 3, 2:cum tristis a Mutina fama manaret,
id. Phil. 14, 6, 15:at fuit fama. Quotusquisque est, qui istam effugere potest in tam maledica civitate?
id. Cael. 16, 38: magna illico fama surrexit, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 2:aliquod fama ac nuntiis afferre,
Caes. B. G. 6, 30, 2:hac fama ad Treviros perlata,
id. ib. 5, 53, 2:reliquos (deos) ne famā quidem acceperunt,
id. ib. 6, 21, 2; cf.:quam Eratostheni et quibusdam Graecis famā notam esse video,
id. ib. 6, 24, 2:concedamus famae hominum,
Cic. Rep. 2, 2:Daedalus, ut fama est, fugiens, etc.,
Verg. A. 6, 14; cf.:pulsis (vetus est ut fama) Sabellis,
Hor. S. 2, 1, 36:ita fama ferebat,
Ov. M. 12, 197:duplex inde fama est,
a twofold tradition, Liv. 1, 1, 6.— In plur.:inhonestas famas adjungere diis,
Arn. 7, 219:per omnem provinciam magnae atrocesque famae ibant,
Sall. H. 1, 67 Dietsch, ex conj.—Stating the subject-matter or contents.(α).With de:(β).si quis quid de republica a finitimis rumore aut fama acceperit,
Caes. B. G. 6, 20, 1:si quid ipsi audistis communi fama atque sermone de vi, de manu, de armis, etc.,
Cic. Fl. 6, 13:de interitu P. Clodii,
id. Mil. 35, 98:de Afranio fama est,
id. Att. 7, 26, 1:de Titurii morte,
Caes. B. G. 5, 39, 1; cf.:de victoria Caesaris,
id. ib. 5, 53, 1;5, 51, 1: de proelio Dyrrhachino,
id. B. C. 3, 80.— Plur.: ingentes esse famas de Regulo, Arrunt. ap. Sen. Ep. 114, 19 fin. —With an appos. clause:(γ).ne mihi hanc famam differant, Me... dedisse, etc.,
Plaut. Trin. 3, 2, 63;v. differo, B. 2.: accipere fama et auditione, esse quoddam numen et vim deorum,
Cic. N. D. 2, 37, 95:quod tibi esse antiquissimum constante famā atque omnium sermone celebratum est,
id. Q. Fr. 1, 1, 8, § 24; so,constans fama,
Liv. 6, 25, 4:cum esse praestantem Numam Pompilium fama ferret,
Cic. Rep. 2, 13:cum fama per orbem terrarum percrebuisset, illum, etc.,
Caes. B. C. 3, 43 fin.:fama nuntiabat, te esse in Syria,
Cic. Fam. 12, 4, 2:fama incerta duos equites venisse,
a vague rumor, Liv. 27, 50, 6:capsis quem (Cassium) fama est esse librisque Ambustum propriis,
Hor. S. 1, 10, 63 al. —With gen.:B.vix ad aures meas istius suspicionis fama pervenit,
Cic. Sull. 4, 12:propter incertam famam aeris alieni,
an unsupported rumor, Liv. 6, 27, 3.—Personified: Fama, a goddess, daughter of Terra, swiftfooted, all-seeing, growing as she runs:II.Fama, malum qua non aliud velocius ullum,
Verg. A. 4, 173 sq.; Ov. M. 12, 43 sq.; Val. Fl. 2, 116 sq.; Stat. Th. 3, 426 sq.; Ov. M. 8, 267; 9, 137; 14, 726; 15, 4; 853 al.The voice or judgment of the many, public opinion; more freq. objectively, the fame, character, reputation which a man has, either in general or in particular, as a good or bad reputation, etc. (very freq. and class.).A.In gen.:B.famam atque rumores pars altera consensum civitatis et velut publicum testimonium vocat: altera sermonem sine ullo certo auctore dispersum, cui malignitas initium dederit, incrementum credulitas,
Quint. 5, 3; cf.:adversus famam rumoresque hominum si satis firmus steteris,
Liv. 22, 39, 18:contra opinionem militum famamque omnium videri proelium defugisse, magnum detrimentum afferebat,
Caes. B. C. 1, 82, 2; cf. id. ib. 3, 56 fin.: fama popularis, popular fame or favor, Cic. Tusc. 3, 2, 4; 5, 16, 46:forensis,
Q. Cic. Petit. Cons. 5, 17: de bona fama (quam enim appellant eudoxian, aptius est hoc loco bonam famam appellare quam gloriam), Cic. Fin. 3, 17, 57:bona de Domitio, praeclara de Afranio fama est,
id. Att. 7, 26, 1; cf.:qui bonam famam bonorum, quae sola vere gloria nominari potest, expetunt,
id. Sest. 66, 139; Sall. C. 7, 6:si bonam famam mihi servasso, sat ero dives,
Plaut. Most. 1, 3, 70 sq.:bona,
Cat. 61, 62:bene loquendi fama,
Cic. Brut. 74, 259:eloquentiae,
Quint. 7, 1, 41:sapientiae,
Cic. Lael. 4, 15:pudica,
Prop. 2, 32 (3, 30), 21:alium mala fama et timor impediebat,
Sall. J. 35, 4:inconstantiae,
Cic. Fam. 1, 9, 11:vappae ac nebulonis,
Hor. S. 1, 2, 12.—In plur.: inter arma civilia aequi boni famas petit, Sall. Fragm. ap. Sen. Ep. 114, 19 (Hist. inc. lib. 76 Dietsch).—In partic.1.In a good sense, fair fame, reputation, renown, = existumatio, fama bona:2.ut vos mihi domi eritis, proinde ego ero famā foris,
Tert. Hec. 2, 1, 21: fundamentum [p. 723] est perpetuae commendationis et famae justitia, Cic. Off. 2, 20, 71:fama et existimatio,
id. Quint. 15, 50; cf.:ut ante collectam famam conservet (for which, shortly after: habet existimationem multo sudore collectam),
id. Div. in Caecil. 22, 71:sic ejus (Archiae) adventus celebrabantur, ut famam ingenii exspectatio hominis superaret... hac tanta celebritate famae cum esset jam absentibus notus, etc. (shortly before: celeriter antecellere omnibus ingenii gloriā contigit),
id. Arch. 3, 5;so corresp. to gloria,
id. Tusc. 1, 46, 110:fama ingeni abicienda,
id. Fam. 9, 16, 3;with the latter cf.: anxius de fama ingenii,
Quint. 11, 1, 50; 74:de alicujus fama detrahere,
Cic. Fam. 3, 8, 5:famam in tuto collocare,
Quint. 12, 11, 7:ejus scripta tantum intra famam sunt,
id. 11, 3, 8:ad famam populi Romani pertinere, eos consules esse, etc.,
Liv. 10, 24, 17:(ut amicorum) aut caput agatur aut fama,
Cic. Lael. 17, 61:loco, fortuna, fama superiores,
id. ib. 25, 94:virtus, fama, decus divitiis parent,
Hor. S. 2, 3, 95:cui gratia, fama, valetudo, contingat abunde,
id. Ep. 1, 4, 10:famam dicendi fortius quaerunt,
Quint. 2, 12, 9: Evadne... Occidit Argivae fama pudicitiae, the glory or pride of Argive chastity, i. e. of the chaste women of Argos, Prop. 1, 15, 22.—Esp.: magna fama, great reputation, fame, glory:magnam famam attulisse Fabio Tarentum rebatur,
Liv. 27, 25, 11:magnam famam sui relinquere,
Nep. Lys. 1, 1:habere,
Plin. 36, 21, 39, § 149.—In a bad sense, illfame, infamy, scandal, = infamia, fama mala (rare): opplere (aliquem) famā ac flagitiis, Turp. ap. Non. 306, 2; Ter. Ad. 2, 3, 10:neque specie famāve movetur, Nec jam furtivum Dido meditatur amorem,
Verg. A. 4, 172; Sall. C. 3, 5; Tac. A. 12, 49; Plin. Pan. 28, 1; cf.:laeta apud plerosque, apud quosdam sinistra fama,
Tac. A. 11, 19. -
3 subrigo
surgo and surrĭgo ( subr-): surrexi and subrexi, surrectum and subrectum, 3 ( perf. surregit, Paul. ex Fest. p. 296 Müll.;I.orig. forms: surrigit,
Verg. A. 4, 183; Sen. Q. N. 6, 4: surriguntur, id. Ira, 1, 1 med.: surrigebant, Hier. Vit. Hil. fin.:subrigens,
Plin. 9, 29, 47, § 88; 10, 29, 44, § 86: subrigere, id. 18, 35, 89, § 365. —Sync. forms: surrexti,
Mart. 5, 79, 1:surrexe,
Hor. S. 1, 9, 73), v. a. and n. [contr. from surrigo, from sub-rego].Act., to lift or raise up, to raise, erect, elevate (very rare;II.after the Aug. per., the original uncontracted forms were chiefly used in this sense, to distinguish it from the class. signif., II.): plaudite, valete: lumbos surgite atque extollite,
Plaut. Ep. 5, 2, 68:caput,
Sen. Herc. Fur. 329:omnes capitum hiatus ( = capita hiantia),
Stat. Th. 2, 27:surgit caput Apenninus,
Avien. Perieg. 484:tot surrigit aures,
Verg. A. 4, 183:terrae motus defert montes, surrigit plana, valles extuberat,
Sen. Q. N. 6, 4, 2:paulatim subrigens se,
Plin. 9, 29, 47, § 88:cristam,
id. 10, 29, 44, § 86:cornua,
Col. 7, 3, 3; cf.mid.: horrent et surriguntur capilli,
rise, stand erect, Sen. Ira, 1, 1, 4:hastae surrectā cuspide in terrā fixae,
Liv. 8, 8:mucrone surrecto,
id. 7, 10, 10:calcar equo,
Front. ad M. Caes. 2, 12:aures subrectae furentibus,
Plin. 11, 37, 50, § 137:turres subrectae,
Sen. Ep. 86, 4:surrecta moles,
Sil. 2, 599.—Neutr., to rise, arise, to get up, stand up (the predominant and class. signif. of the word; syn.: exsurgo, exorior).A.Lit.1.In gen.:b.a mensā surgunt saturi, poti,
Plaut. Ps. 1, 3, 62:a cenā,
Plin. Ep. 3, 5, 13:e lecto,
Ter. Ad. 4, 1, 4:e lectulo,
Cic. Off. 3, 31, 112:de sellā,
id. Verr. 2, 4, 65, § 147:ex subselliis,
id. Fl. 10, 22:solio,
Ov. M. 3, 273:humo,
id. ib. 2, 771; id. F. 6, 735:toro,
id. M. 9, 702:toris,
id. ib. 12, 579:ab umbris ad lumina vitae,
Verg. A. 7, 771.—Esp., of an orator: cur, cum tot summi oratores sedeant, ego potissimum surrexerim,
Cic. Rosc. Am. 1, 1:ad dicendum,
id. de Or. 2, 78, 316; Quint. 2, 6, 2:ad respondendum,
Cic. Clu. 18, 51:surgit ad hos Ajax,
Ov. M. 13, 2.— Absol.:nolo eum, qui dicturus est, sollicitum surgere,
Quint. 12, 5, 4:secundā vigiliā surgit,
breaks up the camp, marches, Curt. 5, 4, 23.—Of things, to rise, mount up, ascend (mostly poet.;2.syn. ascendo): surgat pius ignis ab arā,
Ov. P. 4, 9, 53:jussit subsidere valles... lapidosos surgere montes,
id. M. 1, 44:mons Rhipaeus,
Mel. 1, 19 fin.:Atlas,
id. 3, 10. —Of the sea: fretum,
Ov. M. 14, 711:mare,
id. ib. 15, 508:aequora,
Verg. A. 3, 196:undae,
id. ib. 6, 354:amoeni fontes,
Quint. 8, 3, 8:cacumina oleae in altum,
id. 8, 3, 10:fistula disparibus avenis,
Ov. M. 8, 192; cf. poet.:surgens in cornua cervus ( = ferens cornua ardua),
i. e. towering, Verg. A. 10, 725:umeri surgunt,
id. ib. 10, 476:lux Praecipitatur aquis et aquis nox surgit ab isdem,
Ov. M. 4, 92; id. F. 4, 629:sol,
Hor. S. 1, 9, 73:dies,
Verg. G. 3, 400:luna,
id. A. 6, 453:tenebrae,
Sen. Thyest. 822:austri,
Verg. A. 3, 481:ventus,
id. ib. 5, 777:quae (aedes) proxima surgit ovili,
stands, Juv. 6, 529.—In partic.a.To rise, arise, get up from bed, from sleep:b.ille multo ante lucem surrexit,
Cic. Inv. 2, 4, 14:ante lucem,
id. Att. 16, 13, a:cum die,
Ov. M. 13, 677:mane ad invisas rotas,
id. Am. 1, 13, 38:ad lites novas,
id. ib. 1, 13, 22:ad praescripta munia,
Hor. S. 2, 2, 81.—To rise in growth, to spring up, grow up; to rise in building, be built, etc. ( poet. and in post - Aug. prose):c. B.venerata Ceres culmo surgeret alto,
Hor. S. 2, 2, 124:nec potuere surgere messes,
Verg. G. 1, 161:harundo,
Ov. M. 13, 891:sementis,
Col. 2, 8, 5:surgens arx,
Verg. A. 1, 366; cf.:nunc aggere multo Surgit opus,
Luc. 2, 679:area cinere mixtisque pumicibus oppleta surrexerat,
Plin. Ep. 6, 16, 14:Ascanius surgens,
growing, Verg. A. 4, 274.—Trop., to rise, arise, occur, etc. ( poet. and in post-Aug. prose):2.multum supra prosam orationem surgit,
Quint. 10, 1, 81:quae nunc animo sententia surgit?
Verg. A. 1, 582:pugna aspera surgit,
id. ib. 9, 667:discordia,
id. ib. 12, 313:rumor,
Tac. H. 2, 42:honor,
Ov. F. 5, 228:ingenium suis velocius annis,
id. A. A. 1, 186:non ulla laborum nova mi facies surgit,
Verg. A. 6, 104.—Of the swell of a verse: sex mihi surgat opus numeris;in quinque residat (cf.: "in the hexameter rises the fountain's silvery column," Coleridge),
Ov. Am. 1, 1, 27. —With in or ad and acc., to rise to or against, to attempt, assume, attack, etc. ( poet. and late Lat.):in Teucros Aetolis surgit ab Arpis Tydides,
Verg. A. 10, 28: surrecturus in vires, si ipse quoque lacesseretur, Amm. 31, 3, 4:Procopius in res surrexerat novas,
id. 26, 5, 8:ad motum certaminum civilium avide surrecturus,
id. 21, 15, 1:ad insontium pericula surrexerunt,
id. 21, 13, 14; App. M. 7, p. 198, 3. -
4 surgo
surgo and surrĭgo ( subr-): surrexi and subrexi, surrectum and subrectum, 3 ( perf. surregit, Paul. ex Fest. p. 296 Müll.;I.orig. forms: surrigit,
Verg. A. 4, 183; Sen. Q. N. 6, 4: surriguntur, id. Ira, 1, 1 med.: surrigebant, Hier. Vit. Hil. fin.:subrigens,
Plin. 9, 29, 47, § 88; 10, 29, 44, § 86: subrigere, id. 18, 35, 89, § 365. —Sync. forms: surrexti,
Mart. 5, 79, 1:surrexe,
Hor. S. 1, 9, 73), v. a. and n. [contr. from surrigo, from sub-rego].Act., to lift or raise up, to raise, erect, elevate (very rare;II.after the Aug. per., the original uncontracted forms were chiefly used in this sense, to distinguish it from the class. signif., II.): plaudite, valete: lumbos surgite atque extollite,
Plaut. Ep. 5, 2, 68:caput,
Sen. Herc. Fur. 329:omnes capitum hiatus ( = capita hiantia),
Stat. Th. 2, 27:surgit caput Apenninus,
Avien. Perieg. 484:tot surrigit aures,
Verg. A. 4, 183:terrae motus defert montes, surrigit plana, valles extuberat,
Sen. Q. N. 6, 4, 2:paulatim subrigens se,
Plin. 9, 29, 47, § 88:cristam,
id. 10, 29, 44, § 86:cornua,
Col. 7, 3, 3; cf.mid.: horrent et surriguntur capilli,
rise, stand erect, Sen. Ira, 1, 1, 4:hastae surrectā cuspide in terrā fixae,
Liv. 8, 8:mucrone surrecto,
id. 7, 10, 10:calcar equo,
Front. ad M. Caes. 2, 12:aures subrectae furentibus,
Plin. 11, 37, 50, § 137:turres subrectae,
Sen. Ep. 86, 4:surrecta moles,
Sil. 2, 599.—Neutr., to rise, arise, to get up, stand up (the predominant and class. signif. of the word; syn.: exsurgo, exorior).A.Lit.1.In gen.:b.a mensā surgunt saturi, poti,
Plaut. Ps. 1, 3, 62:a cenā,
Plin. Ep. 3, 5, 13:e lecto,
Ter. Ad. 4, 1, 4:e lectulo,
Cic. Off. 3, 31, 112:de sellā,
id. Verr. 2, 4, 65, § 147:ex subselliis,
id. Fl. 10, 22:solio,
Ov. M. 3, 273:humo,
id. ib. 2, 771; id. F. 6, 735:toro,
id. M. 9, 702:toris,
id. ib. 12, 579:ab umbris ad lumina vitae,
Verg. A. 7, 771.—Esp., of an orator: cur, cum tot summi oratores sedeant, ego potissimum surrexerim,
Cic. Rosc. Am. 1, 1:ad dicendum,
id. de Or. 2, 78, 316; Quint. 2, 6, 2:ad respondendum,
Cic. Clu. 18, 51:surgit ad hos Ajax,
Ov. M. 13, 2.— Absol.:nolo eum, qui dicturus est, sollicitum surgere,
Quint. 12, 5, 4:secundā vigiliā surgit,
breaks up the camp, marches, Curt. 5, 4, 23.—Of things, to rise, mount up, ascend (mostly poet.;2.syn. ascendo): surgat pius ignis ab arā,
Ov. P. 4, 9, 53:jussit subsidere valles... lapidosos surgere montes,
id. M. 1, 44:mons Rhipaeus,
Mel. 1, 19 fin.:Atlas,
id. 3, 10. —Of the sea: fretum,
Ov. M. 14, 711:mare,
id. ib. 15, 508:aequora,
Verg. A. 3, 196:undae,
id. ib. 6, 354:amoeni fontes,
Quint. 8, 3, 8:cacumina oleae in altum,
id. 8, 3, 10:fistula disparibus avenis,
Ov. M. 8, 192; cf. poet.:surgens in cornua cervus ( = ferens cornua ardua),
i. e. towering, Verg. A. 10, 725:umeri surgunt,
id. ib. 10, 476:lux Praecipitatur aquis et aquis nox surgit ab isdem,
Ov. M. 4, 92; id. F. 4, 629:sol,
Hor. S. 1, 9, 73:dies,
Verg. G. 3, 400:luna,
id. A. 6, 453:tenebrae,
Sen. Thyest. 822:austri,
Verg. A. 3, 481:ventus,
id. ib. 5, 777:quae (aedes) proxima surgit ovili,
stands, Juv. 6, 529.—In partic.a.To rise, arise, get up from bed, from sleep:b.ille multo ante lucem surrexit,
Cic. Inv. 2, 4, 14:ante lucem,
id. Att. 16, 13, a:cum die,
Ov. M. 13, 677:mane ad invisas rotas,
id. Am. 1, 13, 38:ad lites novas,
id. ib. 1, 13, 22:ad praescripta munia,
Hor. S. 2, 2, 81.—To rise in growth, to spring up, grow up; to rise in building, be built, etc. ( poet. and in post - Aug. prose):c. B.venerata Ceres culmo surgeret alto,
Hor. S. 2, 2, 124:nec potuere surgere messes,
Verg. G. 1, 161:harundo,
Ov. M. 13, 891:sementis,
Col. 2, 8, 5:surgens arx,
Verg. A. 1, 366; cf.:nunc aggere multo Surgit opus,
Luc. 2, 679:area cinere mixtisque pumicibus oppleta surrexerat,
Plin. Ep. 6, 16, 14:Ascanius surgens,
growing, Verg. A. 4, 274.—Trop., to rise, arise, occur, etc. ( poet. and in post-Aug. prose):2.multum supra prosam orationem surgit,
Quint. 10, 1, 81:quae nunc animo sententia surgit?
Verg. A. 1, 582:pugna aspera surgit,
id. ib. 9, 667:discordia,
id. ib. 12, 313:rumor,
Tac. H. 2, 42:honor,
Ov. F. 5, 228:ingenium suis velocius annis,
id. A. A. 1, 186:non ulla laborum nova mi facies surgit,
Verg. A. 6, 104.—Of the swell of a verse: sex mihi surgat opus numeris;in quinque residat (cf.: "in the hexameter rises the fountain's silvery column," Coleridge),
Ov. Am. 1, 1, 27. —With in or ad and acc., to rise to or against, to attempt, assume, attack, etc. ( poet. and late Lat.):in Teucros Aetolis surgit ab Arpis Tydides,
Verg. A. 10, 28: surrecturus in vires, si ipse quoque lacesseretur, Amm. 31, 3, 4:Procopius in res surrexerat novas,
id. 26, 5, 8:ad motum certaminum civilium avide surrecturus,
id. 21, 15, 1:ad insontium pericula surrexerunt,
id. 21, 13, 14; App. M. 7, p. 198, 3.
См. также в других словарях:
PSEUDODEMETRIUS II — PSEUDODEMETRIUS II. post hunc surrexit. Statim enim a tumultu invaluit rumor, Demetrium Ducem vivum, licet saucium, effugisse: hinc prodiit in Occidentalibus mox Imperii provinciis (Basiliô Ibanowiz Zuski interea magnô Duce a Moscis creatô)… … Hofmann J. Lexicon universale